Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου με μια κοινά αποδεκτή παραδοχή.
Οι περισσότεροι από εμάς σε αυτήν εδώ την αίθουσα επιθυμούμε να υλοποιηθούν οι υποχρεωτικές επενδύσεις που προβλέπει ο νόμος 4404/2016. Η μεν Νέα Δημοκρατία, τόσο ως αντιπολίτευση όσο και ως κυβέρνηση, έχει εκφράσει τη βούλησή της γι' αυτό, ο δε ΣΥΡΙΖΑ, υποθέτω, ως κυβέρνηση που εισηγήθηκε αυτό το νόμο, θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο ότι επιθυμεί την υλοποίηση τους.
Που διαφωνούμε; Στο ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος προκειμένου αυτές να υλοποιηθούν το συντομότερο δυνατό, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα της υφιστάμενης σύμβασης. Η αξιωματική αντιπολίτευση, δια του εισηγητή της, θεωρεί πως για τις επενδύσεις που δεν έχουν υλοποιηθεί πρέπει να καταλογιστούν ποινικές ρήτρες και στο βαθμό που αυτές δεν έχουν καταλογιστεί, έχει βγάλει ήδη τη δικαστική απόφαση για παράβαση καθήκοντος και απιστία κατά του δημοσίου.
Ειπώθηκε μάλιστα ότι η COSCO εσκεμμένα καθυστέρησε τις επενδύσεις, ποντάροντας σε μια, ευνοϊκή για αυτή, μελλοντική κυβέρνηση η οποία θα αλλάξει τους όρους της σύμβασης. Έστω όμως ότι η Κυβέρνηση καταλόγιζε ποινικές ρήτρες. Θεωρείτε πραγματικά αγαπητοί συνάδελφοι ότι αυτό θα βοηθούσε στο να ολοκληρωθούν οι επενδύσεις γρηγορότερα;
Η απάντηση είναι όχι. Και για τυπικούς και για ουσιαστικούς λόγους. Στο τυπικό κομμάτι, η ίδια η σύμβαση, στο άρθρο 16, θέτει συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την επιβολή ποινικών ρητρών. Η επιβολή τους προϋποθέτει ότι η μη έγκαιρη υλοποίησή τους εξαρτιόταν από γεγονότα που ήταν υπό τον έλεγχο του ΟΛΠ. Μπορείτε να το αποδείξετε αυτό κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της αντιπολίτευσης; Μπορεί να το αποδείξει ο ανεξάρτητος μηχανικός; Μα αυτό δεν είναι στη δικαιοδοσία του! Ο ανεξάρτητος μηχανικός μπορεί να διαπιστώσει μόνο το ποσοστό υλοποίησης των επενδύσεων και όχι το λόγο που αυτές δεν έχουν υλοποιηθεί. Μπορεί τέλος μήπως να το αποδείξει η ελληνική Κυβέρνηση, δηλαδή ο άλλος αντισυμβαλλόμενος;
Στα κράτη δικαίου, αυτός που αποφαίνεται επι των διαφορών δύο μερών είναι το δικαστήριο. Όχι ο ένας από τους δυο αντισυμβαλλόμενους. Και όταν το δικαστήριο αποφανθεί τότε, προφανώς, έρχεσαι και επιβάλλεις τις ποινικές ρήτρες. Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι αν πρέπει να φτάσουμε εκεί και αν με αυτό τον τρόπο ξεπερνιούνται τα πραγματικά εμπόδια στην υλοποίηση των επενδύσεων. Που είναι σε τελική ανάλυση και το πραγματικό συμφέρον του ελληνικού δημοσίου. Σε αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης.
Ο νομικός μας πολιτισμός διαθέτει πολλούς τρόπους για να εγγυηθεί κανείς την καλή εκτέλεση μιας σύμβασης. Δεν είναι πάντοτε ο πιο αποτελεσματικός η επιβολή ποινικών ρητρών.
Όταν για παράδειγμα προβλέπεις στη νέα σύμβαση ότι στην περίπτωση που
οι υποχρεωτικές επενδύσεις δεν υλοποιηθούν σε ποσοστό τουλάχιστον 98% του συνολικού τους προϋπολογισμού, εντός χρονικού διαστήματος 5 ετών από τη μεταβίβαση των Μετοχών ΙΙ
και αυτό συμβεί με υπαιτιότητα του ΟΛΠ,
τότε η κυριότητα των Μετοχών επανέρχεται στο ΤΑΙΠΕΔ, έχεις βάλει, όπως και να το κάνουμε, μια ισχυρή ρήτρα.
Πάμε τώρα και στους ουσιαστικούς λόγους. Την τελευταία εικοσαετία όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν επιλέξει και στηρίξει, με τις όποιες επιμέρους διαφορετικές προσεγγίσεις, μια στρατηγική συμμαχία με οικονομικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις: Αυτή της Ελλάδας με την Κίνα, κυρίως μέσα από την ανάπτυξη του λιμανιού του Πειραιά και τη μετατροπή του σε πύλη της Ευρώπης για τα εμπορεύματα της Ασίας.
Το λιμάνι του Πειραιά σήμερα προσφέρει συντομότερο ταξίδι, κατά 5 ημέρες τουλάχιστον, για φορτία από το Σουέζ, σε σχέση με το Ρότερνταμ, που είναι σήμερα η κύρια πύλη της Ευρώπης.
Ο Πειραιάς είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο λιμάνι της Μεσογείου και, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να απειλήσει την κυριαρχία του λιμανιών της Βόρειας Ευρώπης ως προς την είσοδο εμπορευμάτων απο την Ασία
Το επιθυμούμε ως έθνος αυτή την εξέλιξη κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Επιθυμούμε να γίνει τα επόμενα δέκα χρόνια ο Πειραιάς η κεντρική πύλη εισόδου των ευρωπαϊκών εμπορευμάτων από την Ασία; Έχουμε σκεφτεί τι συνεπάγεται αυτό για την οικονομία της χώρας, τις εμπορευματικές μεταφορές την ανάπτυξη του σιδηροδρόμου, την εφοδιαστική αλυσίδα; Έχουμε συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αυτό ως προς την γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας;
Αν ναι, θα πρέπει να πιστέψουμε πραγματικά σε αυτή τη στρατηγική συμμαχία. Μια συμμαχία που δεν μπορεί να χτιστεί πάνω σε ανέξοδες καταγγελίες, συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις και λύσεις που θα λύσουν, ως δια μαγείας, τα προβλήματα.
Ομιλία στη συζήτηση και κύρωση της συμφωνίας τροποποίησης της από 24.6.2016 Σύμβασης Παραχώρησης που τιτλοφορείται «Σύμβαση Παραχώρησης σχετικά με τη χρήση και την εκμετάλλευση ορισμένων χώρων και περιουσιακών στοιχείων εντός του Λιμένος Πειραιώς» μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α.Ε.».
Comments